Arulagam's Vulture Conservation Team, participated in a foot and mouth disease (FMD) vaccination camp conducted by the Animal Husbandry Department, Tamil Nadu, from June 22nd to 27th. Ms. Revathy and Ms. Sundari from Arulagam, distributed vulture awareness pamphlets at the camp locations in Thalavadi, Soosaipuram, and Simitahalli villages of Erode district.

Reaching Cattle Breeders and Veterinarians:
The vaccination camp provided a valuable opportunity to interact with cattle breeders and veterinarians in one setting. The team distributed informative pamphlets, available in both Tamil and Kannada, to address the predominant language in these villages.

Raising Awareness on Vulture Safety:
An awareness banner displayed during the event highlighted the importance of using safe alternatives to drugs that pose a threat to vultures. This initiative aimed to educate cattle owners and veterinary professionals about vulture conservation.

Vaccination Concerns Addressed:
While 61 cattle were vaccinated across Kalmandipuram, Solakar Tank, Doddagajanur, Jora Hosur, and Kamanpuram, the team noted a hesitancy among some locals to vaccinate their animals. Concerns regarding animal deaths post-vaccination were addressed through informative interactions.
Arulagam's Vulture Conservation Team remains committed to raising awareness about vulture safety and collaborating with communities for a healthier environment.

I was delighted to be selected as one of 32 people from around the world as a Community Conservation Fellow by the Global Diversity Foundation (GDF). The Fellowship was a special opportunity to participate in the “International Conference on Biodiversity and Cultural Landscapes” in the ancient city of Marrakesh in Morocco. This was organised on behalf of the International Society for Ethnobiology and provided various types of conservation training by GDF.

This was my first visit to Morocco. I’ve noticed the name of the country during football games.

When I was planning to travel to Morocco, Jbel Moussa was a place I was keen to go to.  'Jebel' means mountain in Arabic.  This place is the confluence of Kurinji (Mountains) and Neithal (Coastal) landscapes, located along the Strait of Gibraltar, where the Atlantic Ocean meets the Mediterranean Sea. I remember reading about the Strait of Gibraltar in my school geography lesson - we were asked to identify this location of the Strait on the map.

Another fact about this place is common for immigrants to use this region, a distance of 14 km separating Africa and Europe. So it’s always under surveillance. Many people have died trying to cross this area. (I once had a conversation with a friend about why the mass media don't cover stories about countries like Morocco. He laughed at me). 

In ancient Roman mythology, Hercules is known as the champion of the weak and a great protector. Once upon a time, one had to cross Mount Atlas to get to the Hesperides Gardens on the island of Erytheia. Instead of climbing the mountain, Hercules used his strength and power to create the Strait of Gibraltar to connect the Atlantic Ocean with the Mediterranean Sea. One half of the split mountain was called Gibraltar and the other was called Jebel Musa. These two mountains together are called the Pillars of Hercules.

Why did I choose to go to Jebel Musa?.  In Morocco, GREPOM/Birdlife Maroc ( https://www.grepom.org/) is working diligently to protect Vultures. I had the chance to read Mr. Jack Turdoff’s post on CEPF's social media page about them and I learned that the organisation is collaborating with cattle herding communities to add value to the milk from their cattle, raise awareness among young people, and conduct activities related to wildlife and animal protection.

Since ‘Arulagam’ has carried out a similar program in Tamil Nadu, I wanted to learn more about the work they are doing in Morocco. So I informed Jack Turdoff, CEPF manager and Chris Bowden (Manager, SAVE)  that I’d like to visit the centre. They made my journey simple and helped by informing the manager of the centre, Mr. Rachid, about Arulagam’s work and my interest in their conservation work. Mr. Rachid, is also founding member of AMPOVIS (Association for the protection of birds and wildlife).

After the Biodiversity and Cultural landscape conference, I googled how to reach to Jebel Musa, and found that the place was 650 kilometres away from Marrakesh where I was staying. It displayed two routes to get there. One is to go through the Moroccan capital of Rabat and the other longer one-  visit the Sahara desert and go through the ancient cities of Fes and Chefchaouen. 

I decided to take the second route, spending a day in each of the towns, and after four days I arrived in Tetouan. Most people here only speak Arabic, French and Spanish. So, I called Rashid to help translate the directions to reach Jebel Musa. He asked me to handover the phone to the taxi driver.  As per his instructions, the taxi dropped me off in the centre of Fnideq city. I looked at the map. My destination was still 17 kilometres away. I stood looking at the Seagulls flying overhead, wondering how to get there. 

I was near the Mediterranean Sea which was calm. The day I was there, happened to be a Sunday, a weekly holiday, so there were young people and students playing enthusiastically on the football field. I let the Manager Mr. Rachid know about my arrival and sent him my location. 

He asked me to wait and, to my surprise, said he would be there in ten minutes to pick me up in his Mitsubishi vehicle. 

On the way, he stopped at a butcher and bought some meat to feed the Vultures and loaded it into the vehicle. As we were on our way to the port city of Tangier, he spotted two students standing on the side of the road and stopped the car. After talking to them in Arabic, he gave them ice cream and chocolate and resumed driving. When asked what these students were doing, he said that they had just seen a bird of prey's nest and were volunteering to guard it so that no one else would disturb the nest. He also mentioned that he did this to motivate and cheer them up. During the drive, I spotted vultures circling in the sky and asked if we could stop to take a picture. He suggested that I could go to the centre to capture some photos. it. The vehicle took a right onto a narrow road and stopped in front of the Vulture Rescue Centre.

When I got out of the cab, I couldn't believe my eyes. In the centre we could see the Vultures at a close range. It was an exciting sight to behold. 

If you want to see vultures in Tamil Nadu, you have to make an effort, and even then it is a bit difficult to see them up close. As soon as they see us, they leave the place, even if they are feeding. They tend not to like human presence. But here it was the opposite. There were more than 300 vultures all around me - in the sky, in the trees, on the ground and on the rocks.

It was an exciting sight to behold. I had the opportunity to see the Eurasian Vulture, Ruppell's Vulture, African White-backed Vulture and the Cinereous Vulture. And in this, Eurasian Vultures were abundant. Rachid mentioned that the numbers are high as the Vultures are coming in for the migratory season now. Cinereous Vulture was also a resident there.  

By the time we arrived, a pig carcass had been sent to the camp by the forest department. Perhaps the pig went to some farm to feed where it might have been shot. I learned that as Muslims do not eat pork, it was brought into the camp and to be fed to the Vultures. Similarly, even if cows die while transporting them to the slaughterhouse, they are also sent to the centre. It becomes a good opportunity for vultures. Yet, it was like corn kernels for an elephant’s hunger. He also noted that there is a huge shortage of prey.

He showed me around the centre and took me to the observation deck. From there it was even simpler to see the Vultures. I was also able to take a photo. It was amazing to see them competing with each other for food while making clicking noises.  In the centre was a Eurasian vulture in a cage. It looked feeble, lacking strength. It was fed with liver with a protein mix. 

That evening he took me to the Jebel Musa ridge, also known as the Pillars of Hercules, located along the Straits of Gibraltar. There, he showed Eurasian Griffons nesting and nesting from a distance. I was amazed to see it. What he said after that was even more heartening - He said that  I was only the third person in Morocco to see these Vultures in the nesting site - the others being  Mr. Rachid himself and his assistant who had recorded the nesting site earlier. 

I expressed my gratitude by saying  thanks to him in Arabic -  “Shukran” for giving me this opportunity. At night we discussed the conservation work they were doing and watched a documentary about Morocco.

In the days leading up to my trip to Morocco, work-related stress was making it difficult for me to sleep and I even considered turning my trip around. However, when I woke up the next morning, Mr. Rachid’s words lifted my spirits and eased my relentless stress. He said, "Today we’re going to tag three vultures. The preparations are all complete, and your interest will be realised.

I wondered how to describe this wonderful opportunity, perhaps with Tamil Proverbs “Fruit slipped into the milk' or 'The crow sat and the palm fruit fell’. This was a surprising and unexpected turn of events in my journey.

He said 14 vultures at the centre have been fitted with GPS devices so far and is tracking data like where they go, pointing out that a previously GPS-tagged bird is currently in Senegal.

He was busy with various preparatory tasks on the computer before installing the GPS device. He secured the device on all four sides with duct tape and placed it on the table. The station attendant then carefully brought in the African white-backed vulture. He attached the device to the vulture's back and threaded the strap through its leg, securing it in a way that wouldn't hinder the bird’s flight. 

He used glue to prevent the knot from untying. He did this carefully by placing a small board underneath so that the glue wouldn't leak onto the feathers. While he was doing this, the Vulture pecked his elbow and blood oozed from it.  But regardless of that, he was focussed on his work. That day, we banded two African White-backed Vultures and then we were prepared to band the Cinereous vulture next. But since its weight was only 3.45 kg, we thought that the fitting would not give proper results, so we fitted only the ring on the leg and released the Vulture. 

While we were working, a couple of Eurasian vultures began fighting over food, and one of the birds unexpectedly lost an eye and throbbed with pain. Mr. Rachid quickly attended to it, providing medicine and bandaging the wound, and I had the opportunity to assist him. The medical aid was ineffective, and despite our efforts, the bird soon succumbed to its injuries.

I asked him about other threats to the vultures here. He listed several: being killed by wind turbines and power lines, being hunted for food and a lack of prey. He mentioned that cattle herders had once seen a stranger hunting six vultures.

Across Asia, Africa, and Europe, vultures face various challenges. It’s encouraging to see dedicated individuals like Mr. Rachid working to protect these birds worldwide.

Community Conservation Fellow வாக உலகமெங்கும் 32 பேர்களில் ஒருவராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டப் போது நான் உளமாற மகிழ்ந்தேன். தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர்கட்குப் பல்வேறு வகையானக் களப்பயிற்சியுடன் International Society for Ethanobiology சார்பாக மொராக்கோ நாட்டில் மராக்கேசு எனும் பண்டைய நகரில் ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட Biodiversity and Cultural landscape குறித்தானப் பன்னாட்டு மாநாட்டில் கலந்துகொள்ளும் வாய்ப்பையும் வழங்கியது கூடுதல் சிறப்பு.  

மொராக்கோ நாட்டிற்குச் செல்வது இதுதான் முதன்முறை. இந்நாட்டின் பெயரைக் கால்பந்தாட்டப்போட்டிகள் நடைபெறும்போது கவனித்திருக்கிறேன்.  ஒரு முறை நண்பருடன் நடந்த உரையாடலின்போது நமது பெருவாரியான ஊடகங்கள் அமெரிக்காவில் நடைபெறும் விசயங்களுக்கே ஏன் முதன்மையளிக்கிறது. மொரோக்கா போன்ற நாடுகளில் நடப்பனவற்றை ஏன் நமக்குக் காட்ட முன்வருவதில்லை என்ற ஆதங்கத்தை வெளிப்படுத்தியிருக்கிறேன். எனக்கும் மொரோக்காவிற்குமான உறவு இந்த அளவில்தான் இருந்தது. 
நிகழ்வுக்காக மொரோக்காவுக்குப் பயணிக்கத் திட்டமிட்டபோது நான் போக நினைத்த ஒரே இடம் ஜெபல் முசா.  ‘ஜெபல்’ என்றால் அரபி மொழியில் மலை என்று பொருள். இந்த இடம் அட்லாண்டிக் பெருங்கடலும் மத்தியதரைக் கடலும்  சந்திக்கும் இடமான ஜிப்ரால்டர் நீரிணைப்பை ஒட்டி அமைந்துள்ள குறிஞ்சியும் நெய்தலும் சந்திக்கும் இடம் ஆகும்.
ஆப்ரிக்காவிற்கும் ஐரோப்பாவிற்கும் இடைப்பட்டக் கடல்பகுதியான ஜீப்ரால்டர் நீரிணைப்புக் குறித்து மாணவப் பருவத்தில் புவியியல் பாடத்தில் படித்த நினைவு.  உலக வரைபடத்தில் இந்த இடத்தைக் குறிக்கச் சொல்லிக் கேள்வி வரும். அப்போது அந்தக் கேள்விக்கான பதிலை நான் சரியாகக் குறித்தேனா என்பது என் நினைவில் இல்லை.   ஆப்ரிக்காவிலிருந்து ஐரோப்பாவிற்கும் ஐரோப்பாவிலிருந்து ஆப்ரிக்காவுக்கும் இடைப்பட்ட 14 கிலோமீட்டர் தொலைவைக் கள்ளத்தனமாகக் கடக்க ஊடுறுவல்காரர்கள் இந்த இடத்தைப் பயன்படுத்திக்கொள்வது வழக்கம். அதனால் இந்த இடம் எப்போதும் ஒரு கண்காணிப்பில் இருப்பது உண்டு. இப்பகுதியைக் கடக்க முற்பட்டுப் பலர் மாண்டுபோவதுண்டு. அதனால் இப்பகுதியைக் ‘குடியேறிகளின் மரணப்பாதை’ எனவும் அழைக்கப்படுவதுண்டு.

பண்டைய உரோமானியத் தொண்மக் கதையில், ஹெர்குலஸ் என்பவர் பலவீனமானவர்களின் பாதுகாவலர் என அறியப்படுகிறார். ஒரு காலத்தில் எரிதியா தீவில் உள்ள ஹெஸ்பெரைட்சு தோட்டத்திற்குச் செல்ல , அட்லஸ் மலையைக் கடக்க வேண்டியிருந்தது . அதனைத் தவிர்க்க, ஹெர்குலஸ் தனது பலத்தையும் வலிமையையும் பயன்படுத்தி அட்லாண்டிக் பெருங்கடலை மத்தியதரைக் கடலுடன் இணைக்க ஜீப்ரால்டர் நீரிணைப்பை உருவாக்கினார் . பிளவுபட்ட மலையின் ஒரு பகுதி ஜிப்ரால்டர் எனவும் மற்றொரு பகுதி ஜெபல் மூசா எனவும் அழைக்கப்பட்டது . இந்த இரண்டு மலைகளும் சேர்த்து ஹெர்குலஸின் தூண்கள் என்று அழைக்கப்படுகின்றன.

வரலாற்றையும் புவியியலையும் அரசியலையும் தொண்மக் கதைகளையும் ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு உயிரியல் கண்ணோட்டத்தில் நான் அங்கு போக நினைத்ததற்கானக் காரணத்தைச் சொல்கிறேன். அங்கு GREPOM/Birdlife Maroc  (https://www.grepom.org/ )என்ற அமைப்பு பாறுக்கழுகுகளைக் காக்கச் சிரத்தையுடன் அங்குப் பணிபுரிந்து வருவதை சிஇபிஎப் அமைப்பின் சோசியல் மீடியாப் பக்கத்தில் ஜாக்டுர்டாப் அவர்கள் எழுதியிருந்ததை வாசிக்கும் வாய்ப்புக்கிட்டியது.  அந்தஅமைப்பு மேய்ப்பர்களுடன் இணைந்து பணிபுரிந்து வருவது குறித்தும் அவர்கள் வளர்க்கும் கால்நடைகளிலிருந்து பெறப்படும் பாலை மதிப்புக்கூட்டுவது, இளைஞர்களுக்கு விழிப்புணர்வு  ஏற்படுத்துவது அவர்களோடு இணைந்து உயிரினங்கள் பாதுகாப்புத் தொடர்பானப் பணிகளை முன்னெடுப்பது ஆகிய செயல்களை மேற்கொண்டு வருவதை அறிந்தேன். நான் சார்ந்திருக்கும் அருளகம் அமைப்பும் அதேபோன்ற வேலைத்திட்டத்தைத் தமிழ்நாட்டில் முன்னெடுத்துள்ளதால் அவர்கள் செய்யும் வேலையைப் பார்த்துக் கூடுதலாகத் தெரிந்துகொள்ளவேண்டும் என்ற விருப்பம் மேலிட்டது. அங்கு போக விரும்பியது குறித்து சிஇபிஎப் அமைப்பின் மேலாளர் ஜாக்டுர்டாப் அவர்கட்கும் சேவ் அமைப்பின் மேலாளர் கிறிஸ்போடனும் அவர்கட்கும் தகவல் தந்தேன். அவர்கள் எமது பணி குறித்தும் நான் அங்கு வர விரும்புவது குறித்தும் அம்மையத்தின் மேலாளர் ரசீத் அவர்கட்குத் தகவல் தெரிவித்தனர். அதனால் எனது பயணம் எளிமையானது. 

Biodiversity and Cultural landscape மாநாடு முடிவெய்தவுடன் ஜெபல் மூசா எப்படிச் செல்லலாம் எனக் கூகுளில் தேடியபோது அந்த இடம் நான் தங்கியிருந்த மராக்கேசிலிருந்து 650 கிலோ மீட்டர் தொலைவில் இருந்தது. அங்கு செல்ல இரண்டு வழிகளைக் காண்பித்தது. ஒன்று மொரோக்கோத் தலைநகர் இரபாத் வழியாகச் செல்வது மற்றொன்று ஊர்சுற்றி சகாரப் பாலைவனத்தைப் பார்த்துவிட்டுப் பழங்கால ஊர்களான  ஃபெஸ், செப்சாவன் வழியாகச் செல்வது. நான் இரண்டாவது வழியைத் தேர்ந்தெடுத்து ஒவ்வொரு ஊரிலும் ஒரு நாள் தங்கிவிட்டு செப்சாவனிலிருந்து Chefchaouen டெட்டுவான் என்ற ஊருக்குச் சென்றேன். அங்கு பெரும்பாலோனோர் அரபி, பிரெஞ்சு மற்றும் ஸ்பானிக்ஷ் மொழிகள் மட்டும் பேசுகின்றனர். அதனால் அங்கிருந்து ஜெபல் மூசா செல்ல வழிகேட்டபோது அங்குள்ளவர்கள் கூறியது புரியாமல்போகவே  ரசீத் அவர்கள் உதவியை நாடினேன். அவர் டாக்சி டிரைவரிடம் தொலைபேசியைத் தரச்சொன்னார். அவரது அறிவுறுத்தல்படி நான் பயணித்த டாக்சி Fnideq நகரின் மையப்பகுதியில் இறக்கிவிட்டுவிட்டுச் சென்றது. இடங்காட்டியைப் பார்த்தபோது நான் போக வேண்டிய இடம் இன்னும் 17 கிலோமீட்டர் தொலைவில் தள்ளி உள்ளது என்பதைக் காட்டியது. அங்கு எப்படிப் போகலாம் என யோசித்துக்கொண்டேத் தலைக்கு மேலே பறந்தபடி இருந்த கடற்காகங்களைப் பார்த்துக்கொண்டு நின்றேன். எனது அருகாமையிலிருந்த மத்தியத்தரைக் கடல் ஆரவாரமின்றி இருந்தது. நான் அங்கு இறங்கிய நாள் ஞாயிறு விடுமுறையாய் இருந்ததால் ஆங்காங்கே இளைஞர்களும் மாணவர்களும் கால்பந்துத் திடலில் உற்சாகமாக விளையாடிக்கொண்டு இருந்தனர்.   நிலைய மேலாளர் திரு ரசித் அவர்களுக்கு நான் வந்தடைந்த விசயத்தையும் நின்று கொண்டு இருக்கும் இடங்காட்டியையும் அவரது எண்ணுக்கு அனுப்பி வைத்தேன். நீங்கள் அங்கேயே இருங்கள் 10 நிமிடத்தில் வந்துவிடுகிறேன் எனக்கூறி அவரே தனது மிட்சுபிசி காரை எடுத்துக்கொண்டு வந்து என்னை அழைத்துச்சென்றார். இதை நான் எதிர்பார்க்கவில்லை. 

என்னை அழைத்துக்கொண்டுபோகும் வழியில் பாறுக் கழுகுகளுக்கு உணவிடுவதற்காகக் கசாப்புக் கடைக்குச் சென்று இறைச்சியை வாங்கி வண்டியில் ஏற்றினார்.  டான்சியர் எனும் துறைமுக நகர் போகும் வழியில் எங்களது வண்டு போய்க்கொண்டிருந்தபோது வழியில் இரண்டு மாணவர்கள் நின்று கொண்டிருந்ததைப் பார்த்து வண்டியை நிறுத்தினார்.  அரபி மொழியில் அவர்களிடம் ஏதோ பேசிவிட்டு அவர்கட்கு பழக்கூழையும் சாக்லேட்டையும் தந்துவிட்டுக் கிளம்பினார். இந்த மாணவர்கள் என்ன செய்கிறார்கள் எனக்கேட்டபோது அவர்கள் இரைகொல்லிப் பறவை ஒன்றின் கூடைப் புதிதாகப் பார்த்ததாகவும்  வேறு யாரும் அந்தக்கூட்டைத் தொந்தரவு செய்யாவண்ணம் தன்னார்வப் பாதுகாவலராக இருக்கிறார்கள் என்றும் தெரிவித்தார். அவர்களை உற்சாகப்படுத்துவதற்காக இதைச் செய்தேன் என்றும் குறிப்பிட்டார். அவரோடு போய்க்கொண்டிருந்தபோதே வானத்தில் பாறுக்கழுகுகள் வட்டமிடுவதைப் பார்த்துவிட்டு அதைப் படம் எடுக்கலாமா வண்டியை நிறுத்தலாமா எனக்கேட்டேன். நமது மையத்திற்குச் சென்று எடுத்துக்கொள்ளலாம் என்று சொன்னார்.  வண்டி வலதுபுறமாக ஒற்றையடிப்பாதையில் சென்று பாறுக் கழுகு மீட்பு மையத்தின் முன் வண்டி நின்றது. 

வண்டியை விட்டு இறங்கியபோது, என் கண்களை என்னால் நம்ப முடியவில்லை. அந்த மையத்தில் பாறுக்கழுகுகளை இயல்பாக வெகுஅருகாமையில் பார்க்க முடிந்தது. இது கண்கொள்ளாக் காட்சியாக என்னைப் பரவசப்படுத்தியது. தமிழ்நாட்டில் பாறுக் கழுகுகளைப் பார்க்க வேண்டும் என்றால் கூடுதல் மெனக்கெடல் வேண்டும். அதுவும் அருகிலிருந்து பார்ப்பதுச் சற்றே சிரமம். நம்மைப் பார்த்தவுடன் அவை உணவுண்டுகொண்டிருந்தாலும் அந்த இடத்திலிருந்து கிளம்பிவிடும். அவை மனித நடமாட்டத்தை விரும்புவதில்லை. ஆனால் இங்கு நேர்மாறாக இருந்தது. அங்குத் திரும்பிய இடமெல்லாம் சுமார் 300க்கும் மேற்பட்டப் பாறுக்கழுகுகள் வானிலும் மரத்திலும் நிலத்திலும் பாறைகளிலும் காணமுடிந்தது. அங்கு என் வாழ்வில் முதன்முறையாக யுரேசியப் பாறுக் கழுகு, ருப்பெல்ஸ் பாறுக் கழுகு, ஆப்ரிக்க வெண்முதுகுப் பாறுக் கழுகு, ஆகியனவற்றைக் காணும் வாய்ப்புக் கிடைக்கப்பெற்றேன். இதில் யுரேசியப் பாறுக் கழுகுகள் எண்ணிக்கையில் அதிகம் இருந்தன. தற்போது பாறுக் கழுகுகள் வலசை வரும் காலம் என்பதால் எண்ணிக்கை அதிகம் என நிலைய மேலாளர் ரிசாத் அவர்கள் குறிப்பிட்டார். நீலமுகப் பாறுக் கழுகும் அங்கு அடைக்கலமாகியிருந்தது. 

நாங்கள் சென்று சேர்ந்த வேளையில்  பன்றியின் சடலம் ஒன்றும் வனத்துறையால் அந்த முகாமிற்கு அனுப்பப்பட்டிருந்தது. ஒரு வேளை அந்தப் பன்றி ஏதோ ஒரு தோட்டத்தில் தனது பசியை ஆற்றுவதற்காகச் சென்றிருக்கலாம். அப்போது அது சுடப்பட்டிருக்கலாம். முகமதியர்கள் பன்றிக் கறி சாப்பிடாததால் அது முகாமிற்குக் கொண்டுவரப்பட்டுப் பாறுக் கழுகுகளுக்கு இரையாக்கப்பட்டது என்பதைத் தெரிந்து கொண்டேன். அதேபோல கசாப்புக்கடைக்கு மாடுகளை ஏற்றிச்செல்லும் போது இறக்க நேரிட்டாலும் அதுவும் இந்த மையத்திற்கு அனுப்பப்படுகிறது. அது பாறுக் கழுகுகளுக்கு நல்ல வாய்ப்பாகி விடுகிறது. ஆயினும் இது யானைப்பசிக்குச் சோளப்பொறிப் போலத்தான். இரைத் தட்டுப்பாடும் பெருமளவு இருப்பதைக் குறிப்பிட்டார்.

பேசிக்கொண்டே அவரது நிலையத்தைச் சுற்றிக் காண்பித்தார். அவர் என்னைப் பார்வையாளர் மாடத்திற்கு அழைத்துச் சென்றார்.  அங்கிருந்தபடி இன்னும் எளிதாகப் பாறுக்கழுகுகளைப் பார்க்க முடிந்தது. நிழற்படமும் எடுக்க முடிந்தது. உணவுக்காக ஒன்றுக்கொன்று ‘க்கக க்கக’ எனக் கத்திக்கொண்டே போட்டிப் போட்டுக்கொண்டு உணவை உண்டதைப் பார்க்கப் பார்க்க வியப்பாய் இருந்தது.  மையத்தில் ஒரு கூண்டில் யுரேசியப் பாறுக் கழுகும் இருந்தது. பார்க்க நோஞ்சானாக இருந்தது. அதற்கு புரோட்டின் கலவையுடன் கூடிய ஈரல் உணவு வழங்கப்பட்டது. சில பறவைகள் கிறுக்குப் பிடித்ததைப்போன்று கிறுகிறுவென்று சுத்திக்கொண்டே இருக்கும். அதுபோன்ற வற்றுக்கு இதுபோன்ற ஊட்டச்சத்து வழங்கப்படுகிறது என்றுக் குறிப்பிட்டார். அவரது ஆய்வகம் மிக எளிமையாக இருந்தது.அவரது மேசையில் உள்ளங்கைக்குள் அடங்கும் அளவுக்கு இருந்த மூன்று சிறு பொறிகளைக் காண்பித்து நாளை மூன்று கழுகுகளுக்கு ஜிபிஎஸ் பொருத்தலாம் என்று இருக்கிறோம் சொன்னதும் எனது மனம் மகிழ்ச்சியில் திளைத்தது. 

தமிழ்நாட்டில் இருக்கும் பாறுக் கழுகுகளுக்கும் ஜிபிஎஸ் பட்டை பொருத்தி ஆய்வு செய்யவேண்டும் என்பது எமது பல வருடக் கனவு. ஆனால் அதற்கானப் பயிற்சி எனக்கு வாய்க்கப்பெறவில்லை.  இதற்குத்தானே நான் ஏங்கியிருந்தேன் என்று கூறி அவரிடம் எனது ஆர்வத்தைத் தெரிவித்தேன்.  நாளை இருக்குமா இருக்காதா என உறுதிப்படுத்தமுடியாது என்று கூறி எனது ஆர்வத்தை மட்டுப்படுத்தினார்.ஆயினும் தொழில்நுட்ப உதவியாளரை நாடிச் செய்ய முயற்சிக்கிறேன் என்றார். முயற்சி திருவினையாக வேண்டும் என விரும்பினேன். 
அன்று மாலை ஜிப்ரால்டர் நீரிணைப்பை ஒட்டி அமைந்திருந்த ஹெர்குலசின் தூண்கள் என அழைக்கப்படும் ஜெபல் மூசா மலைமுகட்டிற்கு அழைத்துச் சென்றார். அங்கு யுரேசியன் கிரிப்பான் கழுகு கூடு கட்டி அடைக்காத்து வருவதைத் தொலை நோக்கி வழியாகக் காண்பித்தார்.அதைப் பார்த்துப் பார்த்து வியந்தேன்.  அப்போது அவர் சொன்னது இன்னும் சந்தோசப்படுத்தியது. இங்கு கூடு கட்டியிருப்பதை நானும் எனது உதவியாளரும் மட்டுமே பார்த்து மொரோக்காவில் பதிவுசெய்திருப்பதாகவும் இதனைப் பார்த்த 3வது நபர் நீங்கள் தான் எனக்குறிப்பிட்டபோது பெருமிதம் கொண்டேன்.  அந்த வாய்ப்பை வழங்கியமைக்கு அவர்கள் மொழியில் சுக்ரான் என நன்றியையும் தெரிவித்தேன். இரவில் அவருடன் உரையாடியபடி அவர்கள் மேற்கொண்டுவரும் பணி குறித்தும் மொரோக்கோ நாடு குறித்தும் ஆவணப்படம் பார்த்தோம்.

கடந்த சில நாட்களாக அலுவல் தொடர்பான  அழுத்தத்தில் இருந்ததால் இரவு தூங்க நெடுநேரம் ஆனது. மொராக்கோப் பயணத்தை இடைநிறுத்தி விடலாமா என்று கூட யோசித்தேன். மறுநாள் காலையில் எழுந்து அவரைப் பார்த்தபோது அவர் சொன்ன சொல் என்னை  உற்சாகப்படுத்தி எனது இடைவிடாத அழுத்தத்திலிருந்து மீட்டெடுத்தது.  இன்று மூன்று கழுகுகளுக்குப் பட்டைப் பொறுத்தப்போகிறோம். அதற்கான ஆயத்த வேலைகள் முடிந்து விட்டன. உங்களது ஆர்வம் நிறைவேறப் போகிறது என்றார். இந்த வாய்ப்பை எப்படிச் சொல்வது, ‘பழம் நழுவிப் பாலில் விழுந்தது’ என்றா ‘காகம் உட்காரப் பனம் பழம் விழுந்தது’ என்றா, எப்படி வேண்டுமானாலும் எடுத்துக்கொள்ளலாம்.  எனது பயணத்தின் எதிர்பாராத திருப்பமாக இது அமைந்தது.

இந்த மையத்தில் இதுவரையிலும் 14 பாறுக் கழுகுகளுக்கு இது போன்றக் கருவி பொருத்தப்பட்டுள்ளதாகவும் அவை எங்கெங்கு செல்கின்றன என்பது போன்ற தரவகளைக் கண்காணித்து வருவதாகவும் சொல்லிவிட்டு இதற்கு முன்னர் ஜிபிஎஸ் பொருத்தப்பட்டப் பறவை தற்போது செனிகல் நாட்டில் சுற்றிக்கொண்டிருப்பதைக் காண்பித்தார்.
ஜிபிஎஸ் பொறியை பொருத்துவதற்கு முன்னர் கணிணியில் பல்வேறு ஆயத்தப் பணிகளைச் செய்துகொண்டிருந்தார். ஜிபிஎஸ் பொறியை எளிதில் அறுபடாத நாடாவில் நாலாபுறமும் கோர்த்து இறுகக்கட்டி அதை மேசையில் வைத்தார். நிலைய உதவியாளர் ஆப்ரிக்க வெண்முதுகுக் கழுகை இலாவகமாகப் பிடித்து எடுத்து வந்தார். பாறுக் கழுகின் முதுகில் பட்டையைப் பொருத்தி கச்சையைக் கால்பகுதி வழியாக நுழைத்துப் பறக்கும்போது அவற்றுக்குத் தொந்தரவு நேராவண்ணம் இறக்கையோடு இறக்கையாக ஒன்று சேர்த்துப் பிணைத்தார்.  அந்த முடிச்சு அவிழாவண்ணம் பெவிகுயிக்கை அதில் தடவினார். அதன் இறக்கையில் பெவிகுவிக் பட்டுவிடக்கூடாது என்பதால் சிறு அட்டையைக் கீழ்ப்புறம் வைத்து கவனமாக அதனைச் செய்தார். கட்டிக்கொண்டிருக்கும்போதே தனது அலகால் அவரது முழங்கையைக் கொத்தியது. அதிலிருந்து இரத்தம் பொங்கியது. ஆனாலும் அதைப் பற்றிப் பொருட்படுத்தாமல் இதெல்லாம் சகஜமப்பா என்றுத் தனது வேலையில் கண்ணும் கருத்துமாக இருந்தார். இன்று இரண்டு ஆப்ரிக்கா வெண்முதுகுப் பாறுக் கழுகுகளுக்குப்   பட்டை பொருத்தினோம்.  சினேரியஸ் பாறுக் கழுகுக்கும் பட்டை பொருத்த ஆயத்தமானோம். ஆனால் அதன் எடை 3.45 கிலோ மட்டும் இருந்ததால் பொருத்துவது எதிர்பார்த்தப் பலனைத் தராது என நினைத்து காலில் வளையம் மட்டும் மாட்டிவிட்டுப் பறக்கவிட்டோம். 

நாங்கள் இங்கு இதைச் செய்து கொண்டு இருந்தபோது எதிர்பாராதவிதமாக உணவுக்கான போட்டியில் ஓன்றை ஒன்று சண்டையிட்டுக்கொண்டதில் யுரேசியன் பாறுக் கழுகு  ஒன்றின்  ஒரு கண்போய்விட்டது. வலியால் துடித்தது. கண்ணை மூடியபடி இருந்தது. அதனை உடனே எடுத்து வந்து நிலையக் காப்பாளர் ரஜித் அவர்கள் மருந்து தடவி ஊசி செலுத்தி கட்டுப்போட்டார். அவருக்கு உதவி செய்யும் வாய்ப்பும் இன்று கிடைக்கப்பெற்றேன். ஆயினும் மருத்துவ உதவிப் பலனளிக்கவில்லை. சாவைத் தழுவியது. 
பாறுக் கழுகுகளுக்கு வேறு என்ன அச்சுறுத்தல்கள் இங்கு நிலவுகின்றன எனக்கேட்டேன். காற்றாலையில் மோதி இறக்க நேரிடுவது, மின் கம்பியில் மோதி மாண்டு போவது, உணவுக்காக வேட்டையாடப்படுவது,  இரைத் தட்டுப்பாடு என அடுக்கினார். ஒரு முறை ஊடுறுவல்காரர்கள் உணவுக்காக 6 பாறுக் கழுகுகளை வேட்டையாடியதை மேய்ப்பர்கள் பார்த்துவிட்டுச் சொன்னதாகவும் தெரிவித்தார்.

ஆசியா, ஆப்ரிக்கா, ஐரோப்பா என அனைத்துக் கண்டங்களிலும் பாறுக் கழுகுகள் பல்வேறு அச்சுறுத்தல்களுடன் போராடி வருகின்றன. இவர்போன்ற நல் உள்ளங்கள் உலகமுழுக்கப் பணியாற்றுவது நம்பிக்கை தருகிறது. 
——

On the occasion of World Sand Dunes Day (June 29, 2024), a training cum interaction workshop for Sand Dune Saviours Committee was held on behalf of Arulagam organisation at the multi-purpose hall near Dr.APJ Abdul Kalam memorial in Rameswaram island. About 80 people including panchayat leaders, social activists, representatives from voluntary organisations, fisherfolk,  and public participated in the event.

The President of the Thangachimadam Panchayath, Mrs. Queen Mary, said that although the project to protect the sand dunes should have been started 20 years ago, at least it has been initiated now. We will continue to support Arulagam in the conservation efforts. After the talk, Queen Mary handed over the awareness poster created by Arulagam on 'Protecting Sand Dunes' to Mr. Murugesan, the elected Ward Member. 

Thangachimadam panchayat Vice President Aminama, Councillor Thillai Pushpam, Education and health trust trustee Dr. Ilayaraja, Traditional Fishermen Union president Mr. Karunakaran presided over the program.

S. Bharathidasan, Secretary, Arulagam, said that the sand dune conservation project in Rameswaram Island was made possible with the participation of the people under the United Nations Development Programme (UNDP) with the support of TERI, New Delhi, under the guidance of the Central and State Governments and the District Administration. He also emphasised that the island region would be the first to face the adverse effects of rising sea levels. Because of the sand dunes in the island, the groundwater is freshwater that is available to people, so it is necessary to protect the sand dunes.



Thillai Pushpam,  Councillor, Rameswaram Municipality regretted that a town called Manal Medu (sand dune) was named after its many sand dunes, but today there are no sand dunes in that town. She recalled that as a child she used to play around many sand dunes, but they had been flattened due to ignorance of their importance.
Mr. Karunamurthy expressed concern that sand dunes are being exploited by sand miners, possibly with the connivance of some local authorities. Mr. Jebamalai, an advocate for sand dune protection, urged the Forest Department to prioritize planting native vegetation suited to the ecosystem, rather than non-native species like the Casuarina (Savukku) tree.

Dravida Kazhagam representative Mr Sigamani lamented the disappearance of sand dunes, recalling how Mulli plant seeds were once abundant there. He emphasized the need for village-level awareness programs on sand dune conservation. TRRM volunteer Mr. Stalin highlighted the importance of sand dunes for both livelihood improvement and clean water supply for the growing population, underlining the need for their protection 

Chinnathambi, organiser of the National Traditional Fishermen's Federation, said that during the 1964 and 68 storms, the presence of sand dunes in Dhanushkodi and Rameswaram enabled the public to protect themselves and avert a major disaster.

The arrangements for the event were made by Arulagam's field coordinator, Mr Karthi.  Mr Mohammad Shahid researcher spoke to the people about the Rameswaram Tiger Spider, which is unique to Rameswaram Island, and dispelled the common misconceptions about it.  Kevin Kumar, head of the Knowledge Centre of the MS Swaminathan Research Foundation, highlighted the gradual destruction of the sand dune ecosystem. 

Mr. Lenin from Kadalosai Radio gave a scientific explanation of the annual fishing ban and talked about the speciality of Rameswaram Island. Island protection committee leader Suganthi emphasised the role of women in protecting the sand dunes.

On behalf of Arulagam, coconut saplings were distributed to the participants of the event. Mr. Kevin Kumar, (MS Swaminathan Research Foundation), volunteers from the Island Conservation Committee, Mr. Sikandar, Mrs. Suganthi, Mr. Murugesan, Ron Selin from PAD (People's Action for Development), Yuvabharathi and Stalin from Tamil Nadu Rural Reconstruction Movement were the special guests at the event. Participants and guests took an oath to protect the sand dunes. 

After gathering feedback, Mr. Pon. Natarasan, Project Coordinator of Arulagam, moderated the event and said that Arulagam organization is going to grow coastal sand dune plants in an area of ​​50 hectares in Rameswaram Island and for this purpose, the nursery farm is located in Kundukal. Also added all the planning measures and the work will be carried out by three types of groups such as Sand Dunes Saviour Committee, Committees for Students and Youth respectively for Thangachimadam, Pamban and Rameswaram in the island was highlighted. 

The work to plant and maintain about 1,25,000 saplings in the nursery belonging to the Neithal landscape in collaboration with the local people was also highlighted.

சர்வதேச மணல் குன்றுகள் தினத்தை (June 29, 2024) முன்னிட்டு  மணல்மேடுகள் பாதுகாப்புக் குழுவினருக்கானப் பயிற்சிப் பட்டறை அருளகம் அமைப்பு சார்பாக இன்று இராமேசுவரம் தீவில் அப்துல்கலாம் நினைவிடத்திற்கருகிலுள்ள பலநோக்கு மண்டபத்தில் நடைபெற்றது. இந்நிகழ்வில் பஞ்சாயத்து தலைவர்கள் உறுப்பினர்கள், பொதுமக்கள், தன்னார்வ அமைப்புகளைச் சேர்ந்த சுமார் 80 பேர் கலந்துகொண்டனர்.

நிகழ்ச்சிக்குத் தங்கச்சி மடம் பஞ்சாயத்துத் தலைவி திருமதி குயின் மேரி தலைமை வகித்துப் பேசும்போது, மணல்மேடுகள் பாதுகாப்புத் திட்டம் 20 ஆண்டுகட்கு முன்பே தொடங்கியிருக்க வேண்டும் என்றும் தற்போது காலதாமதமாகத் தொடங்கினாலும் அருளகம் செயல்பாடுக்கு உறுதுணையாய் இருப்போம் எனவும் கூறினார்.  தொடர்ச்சியாக  மணல்மேடுகள் பாதுகாப்பு குறித்து அருளகம் உருவாக்கிய விழிப்புணர்வுப் பதாகையை திருமதி குயின் மேரி வெளியிட அதை மன்ற உறுப்பினர் திரு முருகேசன் அவர்கள் பெற்றுக்கொண்டார்.  நிகழ்ச்சிக்குத் தங்கச்சி மடம் ஊராட்சித் துணைத் தலைவர் ஆமினாம்மா, கவுன்சிலர் தில்லை புஷ்பம், கல்வி மற்றும் சுகாதார அறக்கட்டளை  நிர்வாகி மருத்துவர் இளையராஜா, மீனவர் தொழிற்சங்கத் தலைவர், திரு கருணாகரன்,  ஆகியோர் முன்னிலை வகித்தனர்.

கோயம்புத்தூரை தலைமையிடமாகக் கொண்டு செயல்படும் அருளகம் அமைப்பின் செயலாளரும் தமிழ்நாடு காட்டுயிர் வாரியம், தமிழ்நாடு சுற்றுச்சூழல், காலநிலை மாற்றம் மற்றும் வனத்துறை உறுப்பினருமான பாரதிதாசன் உலக மணல் மேடுகள் பாதுகாப்பு தின உரையில் இராமேஸ்வரம் தீவில் மக்கள் பங்கேற்புடன் மணல் மேடுகளை பேணிப்பாதுகாக்கும் திட்டத்தை ஐக்கிய நாடுகளின் வளர்ச்சித் திட்டத்தின் கீழ் புதுடெல்லியில் உள்ள டெரி அமைப்பின் ஆதரவில் மத்திய மாநில அரசுகளின் துறைசார் வழிகாட்டுதலுடன் மாவட்ட நிர்வாகத்தின் ஒப்புதலுடன் பொதுமக்கள் மற்றும் பிற தன்னார்வ அமைப்புகளின் பங்களிப்புடன் இத்திட்டப்பணியினை துவங்கி செயல்படுத்தி வருவது குறித்து விளக்கினார்;.

மேலும் அவர் பேசும்போது, கடல்மட்டம்  உயர்ந்தால் முதல் பாதிப்பு தீவுப் பகுதிக்குத்தான் நேரும் தீவில் நிலத்தடி நீர் நன்னீராக இருப்பதற்குக் காரணம் மணல் குன்றுகள் தான் எனவே மணல் குன்றுகளைப் பாதுகாப்பது அவசியம் எனவும் எடுத்துரைத்தார்.  

கவன்சிலர் தில்லை புஷ்பம் அவர்கள் பேசும் போது, மணல்மேடுகள் அதிகம் இருந்ததால் ஒரு ஊரின் பெயரே மணல் மேடு என இருந்ததாகவும் தற்போது அந்த ஊரில் மணல் மேடே இல்லை என்றும் தாங்கள் சிறுவயதில் ஓடி ஆடி விளையாடிய இடங்கள் எல்லாம் அதன் அருமை அறியாமல் கட்டாந்தரை ஆகிவிட்டது என வருத்தமுடன் தெரிவித்தார். திரு கருணாமூர்த்தி அவர்கள் பேசும்போது மணல் கொள்ளையர்களால்  மணல் மேடுக்ள சுரண்டப்பட்டது என்றும் அதற்கு அரசியல் அதிகாரத்திலுள்ளவர்கள் துணையும் இருந்தது என்ற ஆதங்கத்தை வெளிப்படுத்தினார். மணல் குன்றுகள் பாதுகாப்புக்கு குரல் கொடுத்துவரும் திரு ஜெபமாலை அவர்கள் தீவுக்குத் தேவையற்ற சவுக்கு மரத்தை வனத்துறையினர் நடுவதைத் தடுக்க வேண்டும் என்று எடுத்துரைத்தார்.

இந்த நிகழ்ச்சியில் பேசிய திராவிட கழக தலைமைக் கழக அமைப்பாளர்; சிகாமணி மணல் மேடுகளில் முள்ளிச் செடிகளின் காய்கள் பந்து போன்று உருண்டு
வருவதை தீவின் அனைத்து கிராமங்களிலும் காணமுடியம் ஆனால் தற்போது மணல் மேடுகளை அழித்துவிட்டோம் எனவே, தீவின் குக்கிராமங்கள் தோரும் மணல்மேடு பாதுகாப்பு பற்றிய விழிப்புணர்வு அளிக்க வேண்டும் என கோரிக்கை விடுத்தார். தமிழ்நாடு ஊரக மறுசீரமைப்பு இயக்கத் தன்னார்வலர் ஸ்டாலின் பேசுகையில் வளர்ந்து வரும் மக்கள்தொகைக்கு ஏற்ப வாழ்வாதாரத்தை மேம்படுத்துவதும் நீராதாரமும் மிகுந்த முக்கிமாகின்றது. அதை வழங்குவதில் மணல்மேடுகள் முக்கிய பங்காற்ற வல்லது எனவே அதைப் பாதுகாப்பது மிகவும் முக்கியம் என எடுத்துரைத்தார்.

தேசிய பாரம்பரிய மீனவர் கூட்டமைப்பு அமைப்பாளர் சின்னத்தம்பி அவர்கள் பேசுகையில் 1964-68-ல் ஏற்பட்ட புயல் பாதிப்பின் போது தனுஷ்கோடியிலும் இராமேஸ்வரத்திலும்  மணல்மேடுகள் இருந்த காரணத்தினால் பொதுமக்கள் தங்களைத் தற்காத்துக் கொண்டதுடன் பேரழிவும் தவிர்க்கப்பட்டது. ஆகவே, மணல்மேடுகளின் அவசியம் மற்றும் முக்கியத்துவத்தை பேணிப்பாதுகாக்க அனைவரும் அருளகம் அமைப்புடன் இனைந்து செயல்பட வேண்டும் எனக் கூறினார் நிகழ்வை அருளகத்தின் திட்ட ஒருங்கிணைப்பாளர் திரு பொன்.நடராசன் நெறிப்படுத்திப் பேசும்போது சுமார் 50 ஹெக்டேர் பரப்பளவில் நெய்தல் நிலத்தாவரங்களை  இராமேசுவரம் தீவில் அருளகம் அமைப்பு வளர்தெடுக்க உள்ளது குறித்தும் இதற்கென நாற்றங்கால் பண்ணை குந்துக்காலில் அமையுள்ளதாகவும் பேசினார். நிகழ்வுக்கு வேண்டிய ஏற்பாடுகளை அருளகத்தின் களப்பணியாளர் திரு. கார்த்தி செய்திருந்தார். முன்னதாக இராமேசுவரம் தீவுக்கே உரித்தான குளுமாப் பூச்சி எனப்படும் இராமேசுவரம் புலிச்சிலந்தி குறித்தும் அதன்மேல் உள்ள தவறான நம்பிக்கைகள் குறித்தும் ஆராய்ச்சியாளர் திரு முகமது சாகித் மக்களிடம் எடுத்துரைத்தார். ம.சா.சுவாமிநாதன் ஆரய்ச்சி நிறுவன அறிவு மைய பொறுப்பாளர் கெவின் குமார் பேசும்போது, கடந்த காலங்களில் படிப்படியாக மணல் மேடுகள் அழிந்து வருவது குறித்து வருத்தமுடன் பதிவு செய்தார். கடலோசை வானொலியைச் சேர்ந்த லெனின் அவர்கள் பேசும்போது இராமேஸ்வரம் தீவின் சிறப்பு மற்றும் மீன்பிடித் தடைக்காலத்திற்கான அறிவியல்பூர்வமாக விளக்கினார். தீவ தன்னார்வலர் சுகந்தி பேசுகையில் மணல் மேடுகளைப் பாதுகாக்க பெண்கள் பங்கு அவசியம் என்று வலியுறுத்தினார்.

நிகழ்வில் கலந்துகொண்டவர்களுக்குத் தென்னங்கன்றுகள் அருளகம் அமைப்பு சார்பாக வழங்கப்பட்டது. நிகழ்வில் சிறப்பு அழைப்பாளர்களாக திரு கெவின்குமார், (எம்எஸ்சுவாமிநாதன் பவுண்டேசன்),  தீவு பாதுகாப்புக் குழுவைச் சேர்ந்த தன்னார்வலர்கள் திரு சிக்கந்தர், திருமதி சுகந்தி, திரு முருகேசன் ஆகியோரும் பேடு நிறுவனத்தைச் சேர்ந்த ரான் செலின், தமிழ்நாடு கிராமப் புணரமைப்பு இயக்கத்தைச் சேர்ந்த யுவபாரதி மற்றும்  ஸ்டாலின் ஆகியோரும் திராவிடர் கழகத்தைச் சேர்ந்த  திரு முருகேசன், ஆகியோர் கலந்து கொண்டு உரையாற்றினர். நிகழ்வில் முத்தாய்ப்பாக மணல்மேடுகள் பாதுகாப்பு குறித்து உறுதிமொழி எடுத்துக்கொண்டனர்.

அனைவரது கருத்துக்களையும் தொகுத்துத் திட்டம் சார்பில் முன்னெடுக்க வேண்டிய பணிகள் மற்றும் தீவில் உள்ள தங்கச்சிமடம், பாம்பன் மற்றும் இராமேரவரம் ஆகிய முன்று உள்ளாட்சி அமைப்புகளுக்கும் மணல்மேடுகள் பாதுகாப்பு குழுக்கள், மாணவர்களுக்கான குழுக்கள், இளையோருக்கான குழுக்கள் என மூன்று வகையானக் குழுக்கள் அமைத்து செயல்படுத்தவுள்ள பணிகள்  குறித்தும் நெய்தல் நிலத் தாவரங்கள் சுமார் 125000 நாற்றுக்களை மக்களுடன் இணைந்து நட்டு பராமரிக்க உள்ளதையும் எடுத்துரைக்கப்பட்டது.

The need for Electrical Insulation of Power Lines to Prevent wildlife deaths

During an early morning drive, we saw a large owl lying dead on the side of the road and we pulled over. I travel frequently on this particular road. I got down and looked closely at the dead owl, it turned out to be an Indian eagle-owl or rock eagle-owl. I confirmed the identification by Amsa who is an expert at identifying birds.The Indian eagle owl has the largest wingspan among Indian Owls and I have seen this owl two or three times on my night journeys near the place where it was struck. I have also observed that it was roosting in a Banyan tree on the side of a busy road. I always wanted to come back and spot the owl during the day. But I did not get the opportunity.  To be honest -  I have to say that I was not inclined to go and see the owl.

When I picked the dead owl up, it was as light as a piece of cork. It may have been two days since the owl was injured. I was shocked that I had to see the bird in such a terrible condition.  Looking up at the sky, I noticed high voltage power lines running overhead. I thought about how it could have died. .. And I came to the conclusion that when the owl perched on the high voltage power line,  spread its wings to take off to catch its prey, its six-foot spread wing might have brushed against the power line and the bird would have died due to electrocution. It is also noteworthy that the breeding season of Indian eagle owl starts from February to April and perhaps this unfortunate incident  happened when the bird was trying to find food for its chick in the nest.  

Photo by Bharathidasan S

Photo by Karthic SS

Rare species are common to be seen lying dead on the road or on power poles rather than seeing them alive in their natural habitat. Some people may argue that no development activities can be done if all the safety of wildlife is considered. Just for the sake of an argument they might even say ‘Then don't use the roads, don't use electricity as it’s harmful to wildlife’.

But that’s not the point we conservationists are making. We are  trying to find a way to mitigate the risk of animal deaths as opposed to completely avoiding electricity and roads.This is because power lines can be dangerous and can kill living beings. If animals like elephants get electrocuted, the incident gets attention in the media,  but innumerable small mammals, birds and reptiles die of electrocution, and these incidents never come to our attention.

I wish to recollect an incident. Twenty years ago,  there was a restaurant near the room where I used to stay. Outside the restaurant, food waste and used plantain leaves were dumped in the open. The crows usually scavenge on this by sitting on top of the power poles. But at least once a week or month, a crow will get electrocuted and die and the power supply will be disconnected. This created a lot of disruption to a factory nearby. Due to this, the store was instructed not to dump food waste outside the show and the crows escaped the electrocution. We emphasize the need for such preventive measures. We cannot afford to be complacent and careless as the electrocuted bird is just a crow which is very commonly found. Power lines and wind farms also pose a threat to the critically endangered Great Indian Bustard. Also, studies conducted in Africa have confirmed that the second biggest threat to endangered vultures next to the problem caused by painkillers such as diclofenac is death by electrocution. And in Tamil Nadu, Wildlife Researcher Manikandan has recorded that four years ago, a Vulture from the Himalayas got electrocuted and died in the Moyar region in Mudumalai.

Our mission is to endeavour and strive to save endangered species in every way possible. Therefore, all the power lines running across India should be insulated or be routed under the ground to prevent damage to birds and animals. First priority should be given to regions with wildlife sanctuaries and then it should be expanded to all areas. As this is a significant activity that can protect wildlife, this should be proactively carried out without any worry about the financial expenditures. 
We present this as a request to the newly formed Government.

S. Bharathidasan
Secretary
Arulagam.

 

அதிகாலைப் பயணத்தின்போது, சாலையின் ஓரத்தில் பெரிய ஆந்தை ஒன்று இறந்து கிடந்ததைப் பார்த்து வண்டியை ஓரங்கட்டினோம். இந்தச் சாலை நான் அடிக்கடிப் பயணிக்கும் சாலை தான். இறங்கி அருகில் சென்று உற்று நோக்கியபோது  அது Indian eagle-owl அல்லது rock eagle-owl எனப்படும் கொம்பன் ஆந்தை என்று தெரிய வந்தது. அதனைப் பறவை ஆர்வலர் அம்சா அவர்களிடம் கேட்டு உறுதிப்படுத்திக் கொண்டேன். இந்திய ஆந்தைகளிலேயே பெரிய இறக்கை உடையது இவ்வகை தான் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. இந்த ஆந்தையை எனது இரவு நேரப் பயணத்தில் அடிபட்ட இடத்திற்கு அருகாமையில் இரண்டு மூன்று முறைப் பார்திருக்கிறேன். மக்கள் பரபரப்பாகச் செல்லும் சாலையின் ஓரத்தில் அமைந்திருந்த ஆல மரத்தில் தான் அது குடிகொண்டிருந்தது என்பதனையும் நான் அடையாளப்படுத்தி வைத்திருந்தேன். அதனை பகல் வேளையில் சென்று பார்க்கவேண்டும் என்று முடிவு செய்திருந்தேன். ஆனால் வாய்ப்புக் கிட்டவில்லை. உண்மையைச் சொன்னால் சென்று பார்க்க முனைப்புக் காட்டவில்லை என்று தான் சொல்ல வேண்டும். 

இறந்து கிடந்தப் பறவையைத் தூக்கிப்பார்த்தபோது தக்கை போல எடையற்றுக் கிடந்தது. அடிபட்டு இரண்டு நாள் ஆகியிருக்கக் கூடும். இப்படிப் பார்க்க நேர்ந்துவிட்டதே என்று வெதும்பினேன். வானத்தை அண்ணாந்துப் பார்த்தபோது உயர்மின் அழுத்த மின் கம்பி தலைக்கு மேலே சென்று கொண்டிருந்தது. இது எப்படி இறந்திருக்கலாம் என்று யோசித்துப் பார்த்தேன். ..கம்பியில் அமர்ந்திருந்த அந்த ஆந்தை இரையைப் பிடிக்கப் பறக்க எத்தணித்து இறக்கையை விரித்தபோது ஆறடி அகலமுள்ள பரந்து விரிந்த அதன் இறக்கை மற்றொரு மின் கம்பியில் உரசி மின்தாக்குதல் ஏற்பட்டு உயிரிழந்திருக்கக்கூடும் என்ற முடிவுக்கு வந்தேன். பிப்ரவரி தொடங்கி ஏப்ரல் வரை அதன் இனப்பெருக்கக் காலம் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது. ஒருவேளை கூட்டில் குஞ்சு இருந்து அதற்கு இரை எடுத்துச்செல்ல எத்தணித்தபோதும் இது நேர்ந்திருக்கலாம். 

Photo by Bharathidasan S



Photo by Karthic SS

பெரும்பாலான அரிய உயிரினங்களை நேரில் பார்ப்பதை விடச் சாலையிலும் மின்கம்பங்களிலும் அடிபட்டுக் கிடப்பதைத்தான் பார்க்க முடிகிறது. இதை எல்லாம் பார்த்தால் எந்த மேம்பாட்டு நடவடிக்கையும் மேற்கொள்ள முடியாது என சிலர் வக்காலத்து வாங்கக்கூடும். சாலையில் செல்லாதீர்கள் மின்சாரத்தைப் பயன்படுத்தாதீர் என ஏட்டிக்குப் போட்டியாகப் பேசலாம். நாங்களும் இதெல்லாம் தேவை இல்லை என்று சொல்லவில்லை. இதனால் நேரும் ஆபத்தைக் குறைக்கத்தான் வழிவகை காணச்சொல்கிறோம். ஏனெனில் மின் கம்பிகள் நிகழ்த்தும் கொலைகள் ஏராளம் ஏராளம். அதில் யானை போன்ற பேருயிர்கள் அடிபட்டால் உடேன அது செய்தியாகிவிடும். ஆனால் கணக்கற்ற சிறிய வகைப் பாலூட்டிகளும் பறவைகளும் ஊர்வனவும் அடிபடுவது நம் கவனத்திற்கு வருவதில்லை.  

சிறு சம்பவம் என் நினைவுக்கு வந்தது. இருபாதாண்டுகட்கு முன்னர் நான் தங்கியிருந்த அறைக்கு அருகில் ஒரு உணவகம் இருந்தது. அங்கு உணவுக் கழிவுகள் எச்சில் இலைகள் கடைக்கு வெளியே கொட்டப்படுவது வழக்கம். கடைக்கு மேலே செல்லும் மின் கம்பங்களில் அமர்ந்துபடி காகங்கள் பசியாறிக் கொள்ளும். ஆனால் வாரத்திற்கு அல்லது  மாதத்திற்கு ஒரு முறையாவது ஒரு காகம் மின்தாக்குதல் ஏற்பட்டு மாண்டுபோகும். அத்துடன் மின் இணைப்பும் துண்டிக்கப்பட்டுவிடும். இதனால் அருகில் கம்பெனி நடத்திவந்த நிறுவனத்திற்கும் பெரிதும் இடையூறாக இருந்தது. அதன்பின்னர் எச்சில் இலைகளை அங்கு போடக்கூடாது எனக் கடைக்கு உத்தரவிடப்பட்டது. காகங்களும் தப்பின. இது போன்ற முன் எச்சரிக்கைத் தேவை என்பதைத்தான் வலியுறுத்துகிறோம். காகம் தானே என எளிதில் நாம் கடந்துபோகக்கூடாது. மிகவும் அழிவபாயத்திலுள்ள வரகுக் கோழி Indian Bustard களுக்கும் மின்கம்பிகளும் காற்றாலைகளும் அச்சுறுத்தலாக இருந்து வருகின்றன. அத்துடன் அழிவபாயத்திலுள்ள பாறுக் கழுகுகளுக்கும் டைக்குளோபினாக் உள்ளிட்ட வலி போக்கி மருந்துகள் ஏற்படுத்தும் சிக்கலுக்கு அடுத்தபடியாகப்  பெரும் அச்சுறுத்தலாக விளங்குவது மின்கம்பங்களில் மோதி இறப்பது தான் என ஆப்ரிக்காவில் நடத்தப்பட்ட ஆய்வுகள் உறுதிப்படுத்தியுள்ளன. இத்துடன் முதுமலையிலுள்ள மாயாறு பகுதியிலும் நான்கு ஆண்டுகட்கு முன்  இமயமலையிலிருந்து வந்த பாறுக் கழுகு மின்கம்பியில் மோதி மின்தாக்குதல் ஏற்பட்டுக் கருகி மாண்டுபோனதை ஆராய்ச்சியாளர் மணிகண்டன் பதிவு செய்துள்ளார். 

அழிவயாத்திலுள்ள உயிரினங்களைக் காக்க எல்லா வகையிலும் முயற்சிக்க வேண்டும் என்பதே எமது குரல். எனவே இந்தியாவில் குறுக்கும் நெடுக்குமாகச் செல்லும் அனைத்து மின் கம்பிகளையும் பறவைகளுக்கும் விலங்குகளுக்கும் பாதிப்பு நேராவண்ணம் கம்பிகளுக்குக் காப்பு (இன்சுலேட்) செய்ய முன்வரவேண்டும் அல்லது நிலத்திற்கு அடியில் புதைக்க வேண்டும். இதை முதல்கட்டமாகச் சரணாலயங்கள் இருக்கும் பகுதியில் தொடங்கிப் பின்னர் அனைத்துப் பகுதிகளுக்கும் இதனை விரிவு படுத்தவேண்டும். இதற்காகும் பொருளாதாரச் செலவுச் கணக்கை மூட்டை கட்டி ஓரமாக வைத்துவிட்டுச் செயலாற்ற வேண்டும். உருவாகும் புதிய அரசுக்கு கோரிக்கையாக இதனை முன்வைக்கிறோம்.

சு.பாரதிதாசன்
செயலர்
அருளகம்

 

 

🌿On June 5, 2024, the District Forest Department of Ramanathapuram District, Tamil Nadu, organised a tree plantation event in Rameswaram Island to celebrate World Environment Day. Arulagam participated in the event and advocated for the preservation of sand dunes and the importance of planting native flora. Mrs. S. Hemalatha, District Forest Officer, inaugurated the plantation drive. 

🌿 S. Bharathidasan, Secretary, Arulagam; Mr. Murugesan, Member, Thangachimadam Panchayat; Mr. Natarajan, Advisor, Arulagam; Suganthi and Sikandar from the Island Conservation Committee participated in planting saplings.The event was coordinated by Mrs. Nithyakalyani, Forest Range Officer. The Arulagam team shared the preparatory work of the sand dune conservation initiative with the key officials.

🌿 Following the tree plantation event, an environmental awareness programme was organized by the Tamil Nadu Rural Reconstruction Movement (TRRM) at the Pamban Panchayat premises. Mrs. Hemalatha, DFO, chaired the function, while Mrs. Akila Patrick, President of Pamban Panchayat, and Mr. Karuppusamy of TRRM and S. Bharathidasan of Arulagam presided over it. 

🌿The meeting was attended by 35 women and 6 men from Pamban Panchayat. The importance of sand dunes and the need to protect the ecosystem were highlighted. Arulagam proposed to start a 50-hectare afforestation initiative with the support of TERI-UNDP and sought public support for this endeavor. Participants at the event took a pledge to protect the sand dunes.

🌿 Mr. Karthi, Coordinator, Arulagam, and Mr. Mohammad Shahid, Researcher, were also present.
 Subsequently, a site was selected at Kunthukkal, Pamban Panchayat, to set up a nursery for propagating indigenous plants belonging to the Neithal (coastal) landscape.

TERI - The Energy and Resources Institute
United Nations Development Programme - UNDP   

 #GenerationRestoration #WorldEnvironmentDay2024 #WorldEnvironmentDay #planting #nativeplants #rameswaram

 

உலக சுற்றுச்சூழல் நாள் (சூன் 5, 2024) இராமநாதபுரம் மாவட்டம் 
இராமேஸ்வரம் தீவில்  மாவட்ட வனத்துறை சார்பாகக் கடைபிடிக்கப்பட்டது.  இந்நிகழ்வில் அருளகம் அமைப்பும் கலந்துகொண்டு  தமிழ்நாட்டு அரசின் வனத்துறையின் வழிகாட்டுதலோடு TERI - UNDP -  உதவியுடன் மேற்கொள்ள உள்ள மணல் திட்டுகள் பாதுகாப்பு குறித்தும் நடவு செய்ய உள்ள தாவர வகைகள் குறித்தும் எடுத்துரைத்தது.  நிகழ்ச்சிக்கு மாவட்ட வன அலுவலர் திருமதி எஸ். ஹேமலதா அவர்கள் தலைமை தாங்கி  மரக்கன்றை நட்டுத் தொடங்கி வைத்தார். நிகழ்வையொட்டி, அருளகத்தைச் சேர்ந்த சு. பாரதிதாசன் அவர்கள், தங்கச்சி மடம், ஊராட்சி மன்ற உறுப்பினர், திரு முருகேசன்,  அருளகம் ஆலோசகர் திரு நடராசன், தீவுப் பாதுகாப்புக் குழுவைச் சேர்ந்த சுகந்தி மற்றும் சிக்கந்தர் ஆகியோர் மரக்கன்றுகளை நட்டனர். வனச்சரகர் திருமதி நித்யகல்யாணி முன்னிலை வகித்தார். அருளகம் அமைப்பின் நாற்றுப்பண்ணையிலுள்ள அரிய வகைத் தாவரங்கள் குறித்தும் நெய்தல் திணைக்குரிய தாவரங்கள் குறித்தும் வனத்துறையினர் கேட்டறிந்தனர். 

 

இதன் தொடர்ச்சியாக பாம்பன் ஊராட்சி மன்ற வளாகத்தில் Tamil Nadu Rural Reconstruction Movement (TRRM) சார்பாக நடைபெற்ற சுற்றுச்சூழல் விழிப்புணர்வு நிகழ்வு பாம்பன் ஊராட்சி மன்றத் தலைவி அகிலா பேட்ரிக் தலைமையில் TRRM அமைப்பின் தலைவர் கருப்புசாமி முன்னிலையில் நடைபெற்றது. இதில் பாம்பன் ஊராட்சியைச் சேர்ந்த 35 பெண்கள் 6 ஆண்கள் கலந்து கொண்டனர். அதில் மணல் மேடுகளின் முக்கியத்துவம் அதனைப் பாதுகாக்கவேண்டியதன் அவசியம் குறித்தும் TERI - UNDP -  உதவியுடன் 50 ஹெக்டேர் பரப்பில் பசுமைப் பரப்பை உருவாக்க உள்ளது குறித்தும்  எடுத்துரைக்கப்பட்டது.  இதற்குப் பொதுமக்கள் ஆதரவை நல்குமாறும் வேண்டுகோள் விடுக்கப்பபட்டது. 

நிகழ்ச்சியில் முத்தாய்ப்பாக மணல் திட்டுக்களைக் காக்கப் பொதுமக்கள் உறுதிமொழி எடுத்துக்கொண்டனர். நிகழ்ச்சியில் அருளகத்தின் ஒருங்கிணைப்பாளர் திரு கார்த்தி ஆராய்ச்சியாளர்  திரு முகமது சாகித் ஆகியோரும் உடன் இருந்தனர். இதனைத் தொடர்ந்து நெய்தல் திணைக்குரிய நாற்றுப்பண்ணை அமைக்க  பாம்பன் ஊராட்சி மன்றத்திற்குட்பட்ட குந்துக்கல் குறுங்காடு வளாகம் தேர்வு செய்ப்பட்டது.